Prolog

             

Samochód z cichym piskiem zahamował przed domkiem jednorodzinnym w pewnej dzielnicy Gdańska. Z owego auta wysiadła pewna rudowłosa kobieta wyglądająca na góra trzydzieści lat. Jej szaro-zielone oczy z radością wpatrywały się w dom swojego dzieciństwa. Tyle wspomnień wiązało się z tym domem...
               Tylne drzwi BMW lekko się otwarły się otwarły i wysiadła z nich śliczna dziesięcioletnia również rudowłosa dziewczynka. Była to prawdziwa kopia swojej matki, tylko oczy miała inne. Tak...  Błękitne oczy z pewnością miała po swoim ojcu. Za dziewczynką wysiadła inne dziecko. A była to siostra bliźniaczka małej piękności. Była tak niepodobna do swojej siostry jak to było tylko możliwe. Ona: rudowłosa, miła i nie lubiąca sportu dziewczynka, jej siostra: blond włosa z szaro-zielonymi oczami swojej matki, kochająca sport. A jednak, mimo takich różnic charakteru i wyglądu, kochały się najmocniej na świecie. Można było nawet powiedzieć, że były najlepszymi przyjaciółkami na calutkim świecie. Rudowłosa  dziewczynka odezwała się:
- Jak się cieszę, że znowu tu jesteśmy. Babcia z pewnością się za nami stęskniła.
- Prawda. Mamo idziemy?-  Blond włosa zwróciła się do dumającej osoby.
- Tak...  Chodźmy- odpowiedziała wracając z krainy wspomnień.

                Podeszły do drzwi i leciutko zapukały. Drzwi otwarły się i zobaczyły tam starszą  pomarszczoną twarzyczkę, która na ich widok uśmiechnęła się szczerze i pogodnie.

- No w końcu odwiedziliście starą babcię?- zapytała- Wchodźcie, wchodźcie.

- Babciu wcale nie jesteś taka stara- Powiedziała blond włosa dziewczynka-

Starsza pani uśmiechnęła się tylko i zaprowadziła je do salonu. Gdy  weszły do owego pokoju rudowłosa dziewczynka zauważyła na stoliku album zdjęć. Podeszła bliżej i zobaczyła parę zdjęć. Jej uwagę zwróciło zdjęcie dwóch rudowłosych dziewczynek. W kropla w kroplę identyczne. Gdy matka dziewczynek zauważyła, że jej pociecha zagląda do nie swoich rzeczy, skarciła je ostro:

- Lena- zwróciła się do niej- nie wolno dotykać nie swoich rzeczy.

-Przepraszam po prostu nie mogłam się powstrzymać. Babciu- zwróciła się do pani domu- kto jest na tym zdjęciu?

Podeszła do albumu, wzięła zdjęcie, popatrzała na nie a w jej oczach zabłysły łzy.

- Moja siostra- odpowiedziała cicho- Moja najukochańsza siostra bliźniaczka.

- Mamo miałaś siostrę? - zapytała jej córka – Dlaczego jej nie znam?

- Bo umarła, gdy  miałyśmy siedemnaście lat- odpowiedziała- Zresztą to bardzo długa historia.-

- Babciu opowiedz nam ją. Proszę?- poprosiła blond włosa.

- Dobrze, Elizo.- powiedziała z westchnieniem- To się zaczęło tak…

Zaczęła opowiadać wpatrując się w zdjęcie dwóch uśmiechniętych rudowłosych dziewczynek…